اتصال (منطق)پیوند و ملازمه و وابستگی بین مقدّم و تالی در قضایای شرطی را اتصال گویند. [۱]
خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، قضیّه شرطیّه متصله، ص۱۹۰.
۱ - معنای اتصال در منطق«اگر اعتبار مصاحبتی کنند و حکم کنند به ثبوتش یا نفیش بر وجهی که وضع قضیه اول مستتبع یا مستصحب وضع قضیه دوم باشد یا نباشد، آن را شرطی متصله خوانند. اما اگر ثبوت هیچ مصاحبت و معاندت و نه نفیشان اعتبار نکنند، میان آن دو قضیه تعلقی نبود، نه به اتصال و نه به انفصال». «و اعتبار استصحاب مقدم تالی را در متّصله که منقسم است به لزوم و اتفاق، چنانکه گفته‌ایم از جهات نشمرده‌اند. بل این دو قسم را دو نوع اتصال متباین نهاده‌اند: لزومی به حقیقت اتفاقی به مجاز. و وقوع اسم اتصال بر هر دو به اشتراک». ۲ - پانویس
۳ - منبعخوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۳-۴. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|